Kendimden çok verdim senin uğruna Hep bendim savrulan aşk yolunda Gör bak ben de düştüm en sonunda Son sözlerin inan boşa
Sensizlik ölümüm gibi Bir deprem gidişin sanki Haksızlık boğuyor şimdi Yalnızlık kaderim sanki
Nasıl vurdun anılara yaşananlara
Söyle ne oldu vazgeçtin Aşkım sen böyle gitmezdin Kaç yıl gözyaşımı sildin Üstüme titrerdin
Dilin anamasa da adımı, belki korkudan Kalbin her daim ismimi sayıklar durmadan Seni ben gibi kim tanıyabilir, hadi oradan Bir değil bin kez evlensen de ne yazar
Çıkmadığım izdivaç programı kalmadı Gazetelere ilan verdim olmadı Bir de şiir yazdım kimseler okumadı Yüzüme gülecek bir eş arıyorum
G ôz yasimsin aktin aktin bitmedin
Ö zlemimsin ozlendikce ozlendin
Z iynet esyamsin degerlendikce degerlendin
Her şeyi bitirdik bir yalan gibi Bu aşkı yarına götüremedik Ne günler yaşadık bir roman gibi
O tertemiz dünyamı sen yıktın sen Sen çaldın yarınlarımı,sen Hayellerim vardı kendime göre,
Sen uyurken bebekler gibi Seni seyrettim Ne kadar güzel, ne kadar masumdun Nefes alışların rahatlattı beni Yeniden aşık oldum sana
Gözyaşları, yanaktan süzülen sel gibiydi Vefasızlığa yanan, kor ateş sönmeyen Bedduları yakıştıramadım dudaklarıma
